८ कार्तिक २०८० २१:२५
८ कार्तिक २०८० २१:२५
* बिनु 'खुसी' हरियाली थियो मौसम रङ्गी विरङ्गी ती सपना मुना थियो काखामा हर्षित थिए बिपना नसुती बिते दिन अनि रोएरै कटे कति रातहरू हुण्डरी बनी आयो कापे मेरा हातहरू नसोचेको नसम्झेको यो के भो सपना ? सारा खरानी भई चकनाचुर पो भो आशा पनि मर्न थाले मन खुसी भएन शरीरले बाटो छेके पनि मन गलेको थिएन अर्ध नारी भएछु ! कठै हराएछन् मेरा रङ्गहरू लड्दै हिँडे भिड्दै हिँडे जित्नु छ जङ्ग भनी दुख्यो छाती गले मेरा हातहरू कतै छुट्ने हुनकी कठै समाउने ती साथहरू मनमा आशा आफ्नाको भरोसा मौलाउने थाले फेरि नयाँ पालुवा आफू भित्रको दृढ विश्वास अनि आफ्नाको माया दरो…
